го́цкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. го́цкаю го́цкаем
2-я ас. го́цкаеш го́цкаеце
3-я ас. го́цкае го́цкаюць
Прошлы час
м. го́цкаў го́цкалі
ж. го́цкала
н. го́цкала
Загадны лад
2-я ас. го́цкай го́цкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час го́цкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́цкаць несов., разг.

1. пры́гать;

2. подбра́сывать (на рука́х);

г. дзіця́ — подбра́сывать (на рука́х) ребёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́цкаць,

гл. гоцаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́цаць і го́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Шумна скакаць, падскокваць; падкідваць на руках.

Г. дзіця.

|| аднакр. го́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. го́цанне, -я, н. і го́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́цаць і го́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. З шумам скакаць, падскокваць. Свістуноў гоцаў упрысядкі перад Раманам Раманавічам, запрашаючы яго ў круг. Паўлаў. — Не гоцай ты, — спыніла Ганка хлапца, які пачаў танцаваць рок-н-рол. Прокша. Зрэдку праходзіла конка; з гары коні гоцкалі трухам, а пад гару напіналіся як маглі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да гоцаць, гоцкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм.

1. каго-што. Гоцкаць, гушкаць некаторы час. Пагоцкаць дзіця на руках. □ Перш чым схаваць дзве залатыя пяцёркі, Гмыра яшчэ раз паглядзеў на іх, .. лёгенька пашараваў адно аб другую і пагоцкаў у руцэ. Колас.

2. Тое, што і пагоцаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)