горю́чий​II гару́чы;

горю́чий газ гару́чы газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

горю́чий​I / горю́чие слёзы нар.-поэт. го́ркія слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гару́чы горю́чий;

г. газ — горю́чий газ;

г. матэрыя́л — горю́чий материа́л;

◊ ~чыя сла́нцы — горю́чие сла́нцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гару́чы, рус. горю́чий. У бел. мове фіксуецца, здаецца, толькі ў БРС, таму можна меркаваць, што гэта, магчыма, запазычанне з рус. мовы. Па паходжанню гэта дзеепрыметнік ад *gorěti: *gorǫt‑i̯‑ь‑ (з другаснай палаталізацыяй: ‑r‑ > ‑rʼ‑). Параўн. Шанскі, 1, Г, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)