горю́чее сущ., тех. гару́чае, -чага ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гару́чае сущ., тех. горю́чее;

не хапі́ла ~чага — не хвати́ло горю́чего

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гару́чае ’гаручае’ (БРС). Запазычанне з рус. горю́чее ’тс’. Да гісторыі рус. слова гл. Шанскі, 1, Г, 144.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

экано́міць несов., в разн. знач. эконо́мить;

э. гару́чае — эконо́мить горю́чее;

э. на матэрыя́лах — эконо́мить на материа́лах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эконо́мить несов., в разн. знач. экано́міць;

эконо́мить горю́чее экано́міць па́ліва;

эконо́мить на материа́лах экано́міць на матэрыя́лах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́голь м.

1. (твёрдое горючее вещество) спец. ву́галь, -лю м.;

древе́сный у́голь драўні́нны ву́галь;

ка́менный у́голь каме́нны ву́галь;

2. (кусок древесного угля) ву́галь, -гля м., мн. вугалі́, -лёў; собир. вуго́лле, -лля ср.; (горячие угли — ещё) жар, род. жа́ру м.;

вы́грести у́гли из пе́чи вы́гарнуць жар (вуго́лле) з пе́чы;

рисова́ть углём рысава́ць ву́галем;

◊

бе́лый у́голь бе́лы ву́галь;

голубо́й у́голь блакі́тны ву́галь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)