Verbum

вы́вергнуты, -ая, -ае.

Пра горныя пароды: якія ўтварыліся ў выніку дзеяння вулканічных сіл.

Вывергнутыя горныя пароды.

го́рны¹, -ая, -ае.

1. гл. гара.

2. Які здабываецца з нетраў зямлі.

Горныя пароды.

3. Які адносіцца да распрацоўкі зямных нетраў.

Г. камбайн.

Горныя работы.

высь, -і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй.

У завоблачную в.

Горныя высі.

наго́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Узвышаная мясцовасць, якая спалучае пласкагор’і, горныя хрыбты і даліны.

срэбрано́сны, -ая, -ае.

Пра горныя пароды, якія ўтрымліваюць срэбра.

|| наз. срэбрано́снасць, -і, ж.

С. участка.

ма́гма, -ы, ж.

Расплаўленая маса, якая ўтвараецца ў глыбінях Зямлі.

|| прым. магматы́чны, -ая, -ае.

Магматычныя горныя пароды.

петрагра́фія, -і, ж.

Раздзел геалогіі, які вывучае горныя пароды, іх састаў і структуру.

|| прым. петраграфі́чны, -ая, -ае.

мерзлатазна́ўства, -а, н.

Навука пра мёрзлыя тоўшчы ў зямной кары і мёрзлыя горныя пароды.

|| прым. мерзлатазна́ўчы, -ая, -ае.

альпіні́зм, -у, м.

Від спорту, звязаны з узыходжаннем на высокія горныя вяршыні.

|| прым. альпіні́сцкі, -ая, -ае.

А. лагер.

марэ́на¹, -ы, ж. (спец.).

Абломкавыя горныя пароды, якія ўтвараюцца ад перамяшчэння ледавіка.

|| прым. марэ́нны, -ая, -ае.

Марэнная града.

Марэнныя ўзгоркі.