Го́рная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Го́рная
Р. Го́рнай
Д. Го́рнай
В. Го́рную
Т. Го́рнай
Го́рнаю
М. Го́рнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

го́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́рны го́рная го́рнае го́рныя
Р. го́рнага го́рнай
го́рнае		 го́рнага го́рных
Д. го́рнаму го́рнай го́рнаму го́рным
В. го́рны (неадуш.)
го́рнага (адуш.)		 го́рную го́рнае го́рныя (неадуш.)
го́рных (адуш.)
Т. го́рным го́рнай
го́рнаю		 го́рным го́рнымі
М. го́рным го́рнай го́рным го́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

горнарабо́чы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Рабочы горнай¹ прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горназаво́дскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да горнай¹ прамысловасці.

Горназаводскія раёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горнапрамысло́вы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да горнай¹ прамысловасці.

Г. раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высакаго́рны, -ая, -ае.

Размешчаны ў гарах, у высокай горнай мясцовасці.

В. раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

золатапрамысло́васць, -і, ж.

Галіна горнай прамысловасці, якая занята здабычай золата.

|| прым. золатапрамысло́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарналы́жны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да лыжнага спорту ва ўмовах горнай мясцовасці.

Г. спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікі камень — абломак горнай пароды.

|| прым. валу́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адо́рвень, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледніком.

А. дэвонскай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)