го́панне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
го́панне |
го́панні |
| Р. |
го́пання |
го́панняў |
| Д. |
го́панню |
го́панням |
| В. |
го́панне |
го́панні |
| Т. |
го́паннем |
го́паннямі |
| М. |
го́панні |
го́паннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
го́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Скакаць, падскокваць.
2. 3 шумам падаць.
|| аднакр. го́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. го́панне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)