го́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік спартыўных гонак.

|| ж. го́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. го́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. го́ншчык го́ншчыкі
Р. го́ншчыка го́ншчыкаў
Д. го́ншчыку го́ншчыкам
В. го́ншчыка го́ншчыкаў
Т. го́ншчыкам го́ншчыкамі
М. го́ншчыку го́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́ншчык м. го́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ншчык, ‑а, м.

Удзельнік спартыўных гонак. Гоншчыкі спартыўнага таварыства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́нщик спорт. го́ншчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да гоншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэкаві́к, ‑а, м.

Спартсмен, гоншчык на трэку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буеры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Гоншчык на буеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скутэры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен гоншчык на скутэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́начнік, ‑а, м.

Тое, што і гоншчык (у 1 знач.). Аўтамабілісты-гоначнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)