голь собир., уст. гало́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голь, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і галота. — Ну, вось вам і праўда, — адказвае.. пан, — голь нямытая, працаваць вам заўсёды на нас, паноў. Нар. казка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галайстра́ м. и ж., прост., пренебр. голытьба́, гольтепа́ ж., голь ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гало́та ж., разг.

1. собир. голь, голытьба́;

2. бе́дность, нужда́, нищета́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перека́тный перака́тны; (о громе) перака́тны, раска́цісты;

перека́тный гул перака́тны (раска́цісты) гул;

◊

голь перека́тная гало́та няшча́сная;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Латы́галь ’прагаліна ў лесе’ — складанае слова: латы ’пустое, голае месца, на якім нічога не расце’, ’прагаліна’ (Жд. 1; в.-дзв., Шатал., Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.) і галь (мяккае ‑ль пад уплывам голь) < :літ. galas, лат. gals ’канец’. Гл. таксама Фасмер (2, 523–524).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бедната, галота, голь; галайстра (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)