го́ласны, -ая, -ае.

Гучны, звонкі.

Голаснае чытанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́ласны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. го́ласны го́ласная го́ласнае го́ласныя
Р. го́ласнага го́ласнай
го́ласнае		 го́ласнага го́ласных
Д. го́ласнаму го́ласнай го́ласнаму го́ласным
В. го́ласны (неадуш.)
го́ласнага (адуш.)		 го́ласную го́ласнае го́ласныя (неадуш.)
го́ласных (адуш.)
Т. го́ласным го́ласнай
го́ласнаю		 го́ласным го́ласнымі
М. го́ласным го́ласнай го́ласным го́ласных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́ласны гро́мкий;

~нае чыта́нне — гро́мкое чте́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́ласны, ‑ая, ‑ае.

Гучны, звонкі. Мэра ад голаснага плачу пераходзіць да ціхага ўсхліпвання і туліцца да Крушынскага. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́явіць ’выкрыць’, выявіцца ’выкрыцца’ (КЭС, лаг.; БРС, Яруш.), выяўля́ць, сюды ж выя́ўны ’выразны, голасны’; ’што добра вызначаецца’ (Янк. Мат.; КЭС, лаг.), выя́ўна ’выразна, голасна, зразумела’. Усё да вельмі разгалінаванай групы славянскіх слоў, якія ўзыходзяць да *(j)av‑: *(j)aviti, *(j)avьnъ і г. д. Гл. я́ўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)