говору́н разг. гавару́н, -на́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гавару́н, -на́ м., разг. говору́н, красноба́й, балагу́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гавару́н ’гаварлівы чалавек’ (Янк. III, 17; Бяльк.; Інстр. III, 58). Рус. говору́н ’гаварлівы чалавек, балбатун, балака’, укр. говору́н (Рудніцкі, 667; няма ў Грынч.). Усх.-слав. утварэнне адлюстроўвае прасл. словаўтваральную мадэль *govorunъ (nomen agentis на *‑unъ ад *govoriti ’гаварыць’). Аналагічныя фармацыі з суфіксам ёсць і ў некаторых іншых слав. мовах. Параўн., напр., славен. govorȗn ’хвалько, фразёр’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раздаба́ра м. и ж., прост. (о мужчине) говору́н; (о женщине) говору́нья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прастарэ́ка м. и ж., обл. (о мужчине) красноба́й, говору́н, балагу́р; (о женщине) говору́нья
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)