гнілата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж. (разм.).

Тое, што і гніль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнілата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гнілата́
Р. гнілаты́
Д. гнілаце́
В. гнілату́
Т. гнілато́й
гнілато́ю
М. гнілаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гнілата́ ж., разг. гниль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнілата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пахне вільгаццю і гнілатою. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гни́ль в разн. знач. гніль, род. гні́лі ж., гнілі́зна, -ны ж., гнілата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)