гліцы́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гліцы́н
Р. гліцы́ну
Д. гліцы́ну
В. гліцы́н
Т. гліцы́нам
М. гліцы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гліцы́н, -ну м., хим. глици́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глици́н хим. гліцы́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)