гліня́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гліня́ны гліня́ная гліня́нае гліня́ныя
Р. гліня́нага гліня́най
гліня́нае		 гліня́нага гліня́ных
Д. гліня́наму гліня́най гліня́наму гліня́ным
В. гліня́ны (неадуш.)
гліня́нага (адуш.)		 гліня́ную гліня́нае гліня́ныя (неадуш.)
гліня́ных (адуш.)
Т. гліня́ным гліня́най
гліня́наю		 гліня́ным гліня́нымі
М. гліня́ным гліня́най гліня́ным гліня́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́менна-гліня́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́менна-гліня́ны ка́менна-гліня́ная ка́менна-гліня́нае ка́менна-гліня́ныя
Р. ка́менна-гліня́нага ка́менна-гліня́най
ка́менна-гліня́нае		 ка́менна-гліня́нага ка́менна-гліня́ных
Д. ка́менна-гліня́наму ка́менна-гліня́най ка́менна-гліня́наму ка́менна-гліня́ным
В. ка́менна-гліня́ны (неадуш.)
ка́менна-гліня́нага (адуш.)		 ка́менна-гліня́ную ка́менна-гліня́нае ка́менна-гліня́ныя (неадуш.)
ка́менна-гліня́ных (адуш.)
Т. ка́менна-гліня́ным ка́менна-гліня́най
ка́менна-гліня́наю		 ка́менна-гліня́ным ка́менна-гліня́нымі
М. ка́менна-гліня́ным ка́менна-гліня́най ка́менна-гліня́ным ка́менна-гліня́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэме́нтна-гліня́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэме́нтна-гліня́ны цэме́нтна-гліня́ная цэме́нтна-гліня́нае цэме́нтна-гліня́ныя
Р. цэме́нтна-гліня́нага цэме́нтна-гліня́най
цэме́нтна-гліня́нае		 цэме́нтна-гліня́нага цэме́нтна-гліня́ных
Д. цэме́нтна-гліня́наму цэме́нтна-гліня́най цэме́нтна-гліня́наму цэме́нтна-гліня́ным
В. цэме́нтна-гліня́ны (неадуш.)
цэме́нтна-гліня́нага (адуш.)		 цэме́нтна-гліня́ную цэме́нтна-гліня́нае цэме́нтна-гліня́ныя (неадуш.)
цэме́нтна-гліня́ных (адуш.)
Т. цэме́нтна-гліня́ным цэме́нтна-гліня́най
цэме́нтна-гліня́наю		 цэме́нтна-гліня́ным цэме́нтна-гліня́нымі
М. цэме́нтна-гліня́ным цэме́нтна-гліня́най цэме́нтна-гліня́ным цэме́нтна-гліня́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спары́ш¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Два спараныя прадметы (каласы, плады, арэхі і пад.).

Агуркі-спарышы.

2. Два гліняныя гаршчочкі, злучаныя агульнай ручкай, у якіх насілі яду ў час палявых работ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гліня́ны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з гліны. Гліняная ліса. □ Гліняныя свісцёлачкі Нясуць два ганчары. Куляшоў. // Пакрыты, высланы слоем гліны. Гліняны ток. Гліняная падлога.

•••

Калос на гліняных нагах гл. калос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́жачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш. да дзежка; невялікая дзежка. Лазарыха наліла на патэльню з дзежачкі цеста і ўслухоўваецца ў сварку. Галавач. Зеленаватыя рыжыкі складаліся ў дзежачкі, гліняныя слоікі, саліліся. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тарні́тка ’жалезная бляшанка для збору смалы, прыбітая да хвоі’ (Сцяшк. Сл.), тарні́ткі ’гліняныя конусападобныя чарачкі для збірання смалы пры падсочцы’ (лаг., Полымя, 1970, 12, 129). Няясна; відаць, звязана з папярэднім словам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налята́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак.

1. Незак. да наляцець.

2. заг. налята́й(це). Разм. Ужываецца, як запрашэнне хутчэй што‑н. браць, купляць. Гліняныя сзісцёлачкі Нясуць два ганчары: — Зязюлі! Перапёлачкі! — Той, налятай! Бяры! Куляшоў.

налята́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак.

Лётаючы, прабыць нейкі час у паветры або накрыць нейкую адлегласць. Налятаць сто гадзін. Налятаць тысячу кіламетраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́ік, ‑а, м.

Невялікая шкляная або гліняная пасудзіна. Зеленаватыя рыжыкі складаліся ў дзежачкі, гліняныя слоікі, саліліся. Васілевіч. [Прылуцкі] трымаў у руках шкляны слоік з хімічнымі прэпаратамі. Новікаў. // Колькасць чаго‑н., якая змяшчаецца ў такой пасудзіне. Ды яшчэ сённяшняй раніцай, збіраючыся сюды, .. [маці] памяняла на базары апошнія свае туфлі на слоік тварагу. Мехаў. Слоіка салёных груздоў, купленага на станцыі, хапала.. [Будрысу], з бульбай, на два дні. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спары́ш ​1, ‑а, м.

Два спараныя прадметы (пра плады, расліны і пад., якія зрасліся). Бараноўскі з жонкаю апынуўся пад хвойкаю-спарышом. Гурскі. Два каласы, што выраслі на адной сцябліне, называюць спарышамі. «Полымя». // Два гліняныя гаршчочкі, злучаныя агульнай ручкай, у якіх бралі яду на поле. Лыска нясе за матузок торбачку з хлебам, а Кірык — спарышы з гарачай стравай. Пальчэўскі. У адной руцэ спарышы — снеданне дзеду. У другой — пучок вярбы. Лынькоў.

спары́ш ​2, ‑у, м.

Аднагадовая расліна сямейства драсёнавых, якая расце каля дарог, добра паядаецца жывёлай і птушкамі. За хатаю быў агарод, а перад хатаю да самага гасцінца (крокаў з трыццаць) буяў спарыш і трыпутнік. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)