глюко́за, -ы, ж.

Вінаградны цукар, які ўтрымліваецца ў пладах раслін і ягадах.

|| прым. глюко́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глюко́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. глюко́за
Р. глюко́зы
Д. глюко́зе
В. глюко́зу
Т. глюко́зай
глюко́заю
М. глюко́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глюко́за ж. глюко́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глюко́за хим. глюко́за, -зы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глюко́за, ‑ы, ж.

Салодкае рэчыва, вуглявод у пладах раслін; вінаградны цукар.

[Ад грэч. glykys — салодкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)