глыта́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. глыта́льны глыта́льная глыта́льнае глыта́льныя
Р. глыта́льнага глыта́льнай
глыта́льнае		 глыта́льнага глыта́льных
Д. глыта́льнаму глыта́льнай глыта́льнаму глыта́льным
В. глыта́льны (неадуш.)
глыта́льнага (адуш.)		 глыта́льную глыта́льнае глыта́льныя (неадуш.)
глыта́льных (адуш.)
Т. глыта́льным глыта́льнай
глыта́льнаю		 глыта́льным глыта́льнымі
М. глыта́льным глыта́льнай глыта́льным глыта́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глыта́льны глота́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глыта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для глытання, суправаджае глытанне. Глытальныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што і без дап.

1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што-н. у стрававод.

Г. ежу.

2. перан. Паглынаць, убіраць у сябе.

Г. кнігі.

Г. слёзы.

Г. паветра.

Г. словы.

|| аднакр. глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. глыта́нне, -я, н.

|| прым. глыта́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глота́тельный глыта́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глыто́к, ‑тка, м.

1. Аднаразовы рух глытальных мышцаў пры глытанні; глытальны рух. Піў захліпаючыся, глыбокімі глыткамі. Напіўшыся, прылёг на левы бок. Хомчанка.

2. Колькасць яды або вадкасці, якую можна праглынуць за раз. Маленькі глыток. □ [Лялькевіч] выцер рукавом пот і, закінуўшы галаву, пачаў піць павольна, смакуючы кожны глыток. Шамякін. // Зусім невялікая колькасць яды або пітва. У бязмежнай прасторы сіняй не знайсці ні глытка вады. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)