Глыбо́кае ср., г. Глубо́кое
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Глубо́кое г. Глыбо́кае, -кага ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расчарава́нне, -я, н.
Пачуццё, стан незадаволенасці, выкліканы няздзейсненымі спадзяваннямі, надзеямі, марамі; страта веры ў каго-, што-н.
Глыбокае р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зако́т, -а, М -ко́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Франтон з тонкага звычайнага часанага бярвення.
2. Абрывістае глыбокае месца ў рацэ (разм.).
Хлопчык трапіў у з. і ўтапіўся.
|| прым. зако́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Закотнае акенца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вальтэ́раўскі, ‑ая, ‑ае.
У выразе: вальтэраўскае крэсла (уст.) — глыбокае крэсла з высокай спінкай.
[Ад уласн. імя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыятэрмі́я, ‑і, ж.
Глыбокае праграванне тканак і органаў цела электрычным токам высокай частаты з лячэбнымі мэтамі.
[Ад грэч. diathermia — праграванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэкальтэ́, нескл., н.
1. Вялікі выраз у верхняй частцы жаночага адзення, які адкрывае шыю, плечы, верхнюю частку грудзей.
Глыбокае д.
2. у знач. прым., нязм. Пра жаночае адзенне з такім выразам.
Сукенка д.
|| прым. дэкальтава́ны, -ая, -ае.
Дэкальтаваная сукенка.
Перад люстэркам прыхарошвалася дэкальтаваная дама.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нацямку́, прысл.
Разм. Досвіткам, на світанні; прыцемкам. Касіць зачыналі рана, нацямку. Сачанка. Дапытвалі [арыштаваных] аж да вечара. Ужо нацямку ўсіх пагналі ў Глыбокае. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бу́кта ’глыбокае вірыстае месца ў рацэ на самым яе павароце, якое крыху ўдаецца ў сушу’ (Яшкін), буко́та ’тс’ (Яшкін), бу́кта ’глыбокае месца ў рацэ’ (Мат. Гродз.), ’шырокае і глыбокае месца на рацэ’ (Сцяшк. МГ). Як і бу́хта 2 (гл.), утварэнне ад гукапераймальнага дзеяслова *bukati, дакладней ад яго экспрэсіўнай суфіксальнай формы *bukъtěti. Форма буко́та — ад *buk‑ot‑ěti (параўн. буко́та ’ўзгорак’). Форма бу́кча ’глыбокае месца ў рацэ; затока’ (жыт., Яшкін) утворана па мадэлі *bukъti̯a. Параўн. бу́хта 2, буко́т 1, бу́чаё, бук 2, бу́ка 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бу́кча ’глыбокае месца ў рацэ’. Гл. бу́кта.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)