глухо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. глухо́та
Р. глухо́ты
Д. глухо́це
В. глухо́ту
Т. глухо́тай
глухо́таю
М. глухо́це

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глухота́ прям., перен. глухата́, -ты́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глухата́ ж.

1. глухота́;

2. разг. (глухое место) глушь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)