глумі́цца, глумлю́ся, глу́мішся, глу́міцца; незак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Марна траціцца, псавацца.

Цяжка глядзець, як глуміцца дабро.

2. з каго-чаго. Здзекавацца, кпіць, насміхацца.

Г. з дзіцяці.

|| зак. зглумі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., зглу́міцца; зглу́млены (да 1 знач.).

|| наз. глум, -у, м. і глумле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глумі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. глумлю́ся глу́мімся
2-я ас. глу́мішся глу́міцеся
3-я ас. глу́міцца глу́мяцца
Прошлы час
м. глумі́ўся глумі́ліся
ж. глумі́лася
н. глумі́лася
Загадны лад
2-я ас. глумі́ся глумі́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час глу́мячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глумі́цца несов., разг.

1. (приходить в негодность) по́ртиться, да́ром пропада́ть;

2. страд. по́ртиться; зря тра́титься; трави́ться; см. глумі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумі́цца, глумлюся, глумішся, глуміцца; незак.

Разм.

1. Марна траціцца, псавацца. Да слёз крыўдна было, што збажына дарэмна глумілася. Гурскі.

2. з каго-чаго. Здзекавацца, насміхацца. Ураднік, старшыня, стражнік, поп, нават дзесяцкія — усе .. глуміліся з бедняка. Гартны.

3. Зал. да глуміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зглумі́цца гл. глуміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глуми́ться несов. здзе́кавацца, кпіць, глумі́цца (з каго, чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глумле́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глуміць і глуміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Глумі́ць, глумі́цца. Гл. глум.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глум, ‑у, м.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. глуміць і глуміцца; глумленне.

2. Пра што‑н. марна страчанае, папсаванае. Дабро пайшло ў глум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улюлю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Глуміцца, здзекавацца з каго‑н. Мы з Петрусём улюлюкалі і свісталі .. [Тані] ўслед, і яна цэлымі днямі не паказвалася з дому. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)