гло́са
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гло́са |
гло́сы |
| Р. |
гло́сы |
гло́с |
| Д. |
гло́се |
гло́сам |
| В. |
гло́су |
гло́сы |
| Т. |
гло́сай
гло́саю |
гло́самі |
| М. |
гло́се |
гло́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гло́са, -ы, мн. -ы, глос, ж. (спец.).
Пераклад або тлумачэнне незразумелага слова або выразу, пераважна ў старажытных тэкстах на палях або ў самім тэксце.
Глосы ў скарынаўскіх тэкстах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)