гло́каць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гло́каю |
гло́каем |
| 2-я ас. |
гло́каеш |
гло́каеце |
| 3-я ас. |
гло́кае |
гло́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гло́каў |
гло́калі |
| ж. |
гло́кала |
| н. |
гло́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гло́кай |
гло́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
гло́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Глакта́ць ’хлябтаць; піць непамерна’ (Нас.). Параўн. рус. дыял. глохта́ть ’жадна піць’, таксама глокта́ть (гл. СРНГ, 6, 203–204). Паводле Фасмера (1, 415), кантамінацыя форм *glъtati і *lъkъtati. Параўн. яшчэ гло́каць (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)