гле́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гле́бавы гле́бавая гле́бавае гле́бавыя
Р. гле́бавага гле́бавай
гле́бавае		 гле́бавага гле́бавых
Д. гле́баваму гле́бавай гле́баваму гле́бавым
В. гле́бавы (неадуш.)
гле́бавага (адуш.)		 гле́бавую гле́бавае гле́бавыя (неадуш.)
гле́бавых (адуш.)
Т. гле́бавым гле́бавай
гле́баваю		 гле́бавым гле́бавымі
М. гле́бавым гле́бавай гле́бавым гле́бавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гле́бавы по́чвенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да глебы (у 1 знач.). Глебавыя бактэрыі. Глебавая вільгаць. // Прызначаны для вывучэння, даследавання глебы. Глебавая карта. Глебавы зонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гле́ба, -ы, мн. -ы, глеб, ж.

1. Верхні слой зямной кары.

Гліністая г.

2. перан. Аснова, апора.

Падрыхтаваць глебу для перагавораў.

◊

Выбіць глебу з-пад чыіх ног — прымусіць пераканацца ў беспадстаўнасці чаго-н.; пазбавіць упэўненасці ў чым-н.

|| прым. гле́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гео́лага-гле́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гео́лага-гле́бавы гео́лага-гле́бавая гео́лага-гле́бавае гео́лага-гле́бавыя
Р. гео́лага-гле́бавага гео́лага-гле́бавай
гео́лага-гле́бавае		 гео́лага-гле́бавага гео́лага-гле́бавых
Д. гео́лага-гле́баваму гео́лага-гле́бавай гео́лага-гле́баваму гео́лага-гле́бавым
В. гео́лага-гле́бавы (неадуш.)
гео́лага-гле́бавага (адуш.)		 гео́лага-гле́бавую гео́лага-гле́бавае гео́лага-гле́бавыя (неадуш.)
гео́лага-гле́бавых (адуш.)
Т. гео́лага-гле́бавым гео́лага-гле́бавай
гео́лага-гле́баваю		 гео́лага-гле́бавым гео́лага-гле́бавымі
М. гео́лага-гле́бавым гео́лага-гле́бавай гео́лага-гле́бавым гео́лага-гле́бавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гео́лага-гле́бавы гео́лого-по́чвенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гео́лого-по́чвенный гео́лага-гле́бавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́чвенный гле́бавы;

по́чвенные во́ды гле́бавыя во́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэфармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.

Змяніць (змяняць) форму, аб’ём, памер якога‑н. цела, уздзейнічаючы на яго. Дэфармаваць глебавы пласт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зонд, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Медыцынскі інструмент у выглядзе палачкі, трубкі і інш., які ўводзіцца ў глыбіню каналаў і поласць цела з дыягнастычнай ці лячэбнай мэтай. Хірургічны зонд.

2. Металічны шпень, бур для даследавання падглебы. Глебавы зонд.

3. Невялікі паветраны шар з самапішучым прыборам для вывучэння верхніх слаёў атмасферы.

[Фр. sonde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)