ги́льза гі́льза, -зы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́льза ж., в разн. знач. ги́льза

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патро́нный патро́нны;

патро́нная ги́льза патро́нная гі́льза;

патро́нный заво́д патро́нны заво́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гі́льза́ ’гільза’ (БРС). Рус. ги́льза (з 1803 г.), укр. гі́льза. Першакрыніцай з’яўляецца ням. Hülse ’тс’. Фасмер, 1, 406; Шанскі, 1, Г, 72.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стрэ́ляны прил., в разн. знач. стре́ляный;

с. салда́т — стре́ляный солда́т;

~ная гі́льза — стре́ляная ги́льза;

◊ с. верабе́й — стре́ляный воробе́й;

~ная пту́шка — стре́ляная пти́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)