ге́рцагскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ге́рцагскі ге́рцагская ге́рцагскае ге́рцагскія
Р. ге́рцагскага ге́рцагскай
ге́рцагскае		 ге́рцагскага ге́рцагскіх
Д. ге́рцагскаму ге́рцагскай ге́рцагскаму ге́рцагскім
В. ге́рцагскі (неадуш.)
ге́рцагскага (адуш.)		 ге́рцагскую ге́рцагскае ге́рцагскія (неадуш.)
ге́рцагскіх (адуш.)
Т. ге́рцагскім ге́рцагскай
ге́рцагскаю		 ге́рцагскім ге́рцагскімі
М. ге́рцагскім ге́рцагскай ге́рцагскім ге́рцагскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ге́рцагскі ге́рцогский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́рцагскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да герцага, належыць яму. Герцагскі тытул. Герцагская зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́рцаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Тытул вышэйшага дваранства або ўладарных князёў у краінах Заходняй Еўропы, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| ж. герцагі́ня, -і, мн. -і, -гінь.

|| прым. ге́рцагскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́рцогский ге́рцагскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)