германі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне германістыкі.

|| ж. германі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

германі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. германі́ст германі́сты
Р. германі́ста германі́стаў
Д. германі́сту германі́стам
В. германі́ста германі́стаў
Т. германі́стам германі́стамі
М. германі́сце германі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

германі́ст м. германи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

германі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне германістыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

германи́ст германі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)