ге́рб
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ге́рб |
гербы́
ге́рбы |
| Р. |
герба́ |
ге́рбаў
гербо́ў |
| Д. |
гербу́ |
герба́м
ге́рбам |
| В. |
ге́рб |
гербы́
ге́рбы |
| Т. |
гербо́м |
герба́мі
ге́рбамі |
| М. |
гербе́ |
герба́х
ге́рбах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
герб, -а́, мн. гербы́, -о́ў і ге́рбаў, м.
Эмблема дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., якая змяшчаецца на сцягах, манетах, пячатках, дзяржаўных і іншых афіцыйных дакументах.
Дзяржаўны г.
|| прым. ге́рбавы, -ая, -ае.
Гербавая пячатка.
Гербавая папера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)