герб, -а́, мн. гербы́, -о́ў і ге́рбаў, м.

Эмблема дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., якая змяшчаецца на сцягах, манетах, пячатках, дзяржаўных і іншых афіцыйных дакументах.

Дзяржаўны г.

|| прым. ге́рбавы, -ая, -ае.

Гербавая пячатка.

Гербавая папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́рбавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да герба. Гербавы знак. // З малюнкам герба. Гербавая пячатка. Гербавая папера.

•••

Гербавы збор гл. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́рбавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ге́рбавы ге́рбавая ге́рбавае ге́рбавыя
Р. ге́рбавага ге́рбавай
ге́рбавае		 ге́рбавага ге́рбавых
Д. ге́рбаваму ге́рбавай ге́рбаваму ге́рбавым
В. ге́рбавы (неадуш.)
ге́рбавага (адуш.)		 ге́рбавую ге́рбавае ге́рбавыя (неадуш.)
ге́рбавых (адуш.)
Т. ге́рбавым ге́рбавай
ге́рбаваю		 ге́рбавым ге́рбавымі
М. ге́рбавым ге́рбавай ге́рбавым ге́рбавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ма́рка ​1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Значок аплаты паштовых і некаторых іншых збораў звычайна ў выглядзе чатырохвугольнай паперкі з абазначэннем цаны і якім‑н. рысункам. Гербавая марка. □ — Казімір! — хапіла яго за руку Ірынка. — Асцярожней! Ты ж не забывай, што я збіраю калекцыю паштовых марак. Краўчанка.

2. Знак, кляймо на тавары з абазначэннем горада, прадпрыемства, дзе вырабляўся тавар, яго якасць і інш. Фабрычная марка. □ І ў зарніцах аўтагеннай зваркі, Здаецца, бачым: з брамы завадской Аўтамабілі беларускай маркі Выходзяць на прастор зямлі маёй. Панчанка.

3. Гатунак, тып вырабу, тавару. Марка цэменту. Марка віна. □ Многія нават па гулу матора, пачутаму здалёк, пазнаюць ларку машыны. Дуброўскі.

4. Грашовая адзінка ў некаторых краінах. Задзівіўся дужа дзед, калі пакуп[нік] пачаў адлічваць яму грошы папяровымі маркамі. Колас.

•••

Пад маркай чаго — пад выглядам.

Трымаць (вытрымліваць) марку гл. трымаць.

ма́рка ​2, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Гіст.

1. Пагранічная вобласць з ваенным упраўлення ў раннефеадальнай Франкскай дзяржаве і ў сярэдневяковай Германіі.

2. Сялянская абшчына ў сярэдневяковай Заходняй Еўропе.

[Ням. Mark — мяжа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папе́ра ж., в разн. знач. бума́га;

гатунко́вая п. — высокосо́ртная бума́га;

з міністэ́рства прыйшла́ п. — из министе́рства пришла́ бума́га;

○ александры́йская п. — александри́йская бума́га;

ге́рбавая п. — ге́рбовая бума́га;

ва́тманская п. — ва́тманская бума́га;

мелава́ная п. — мело́ванная бума́га;

міліметро́вая п. — миллиметро́вая бума́га;

кашто́ўныя ~ры — це́нные бума́ги;

◊ заста́цца на ~ры — оста́ться на бума́ге;

дрэ́нныя ~ры — плохи́ дела́;

п. ўсё вы́трымае — посл. бума́га всё сте́рпит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)