гекза́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У антычным метрычным вершаскладанні — шасцістопны дактыль з апошняй усечанай стапой¹.

|| прым. гекзаметры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гекза́метр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гекза́метр гекза́метры
Р. гекза́метра гекза́метраў
Д. гекза́метру гекза́метрам
В. гекза́метр гекза́метры
Т. гекза́метрам гекза́метрамі
М. гекза́метры гекза́метрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гекза́метр м., лит. гекза́метр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гекза́метр поэт. гекза́метр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гекза́метр, ‑а, м.

Шасцістопны дактылічны вершаваны размер з пастаяннай цэзурай, які склаўся ў антычнай паэзіі. Дзякуючы Максіму Багдановічу ў беларускай паэзіі з’явіліся, побач з гекзаметрамі, александрыйскім і асклепіядаўскім вершамі, выдатныя пентаметры. Майхровіч.

[Грэч. hexámetron ад héx — шэсць і métron — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)