гекато́мба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гекато́мба гекато́мбы
Р. гекато́мбы гекато́мбаў
Д. гекато́мбе гекато́мбам
В. гекато́мбу гекато́мбы
Т. гекато́мбай
гекато́мбаю		 гекато́мбамі
М. гекато́мбе гекато́мбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гекато́мба ж., рел., ист., перен. гекато́мба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гекато́мба рел., ист., перен. гекато́мба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гекато́мба, ‑ы, ж.

Ахвярапрынашэнне ў Старажытнай Грэцыі (першапачаткова са 100 быкоў або іншых жывёл). // перан. Вялізныя ахвяры вайны, тэрору, эпідэміі і пад.

[Грэч. hekatómbē ад hekatón — сто і bús — бык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)