геагра́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. геагра́фія
Р. геагра́фіі
Д. геагра́фіі
В. геагра́фію
Т. геагра́фіяй
геагра́фіяю
М. геагра́фіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

геагра́фія, -і, ж.

Комплекс навук, якія вывучаюць паверхню Зямлі з яе прыроднымі ўмовамі, насельніцтва, эканамічныя рэсурсы і матэрыяльную вытворчасць.

Фізічная г.

Эканамічная г.

|| прым. геаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

геагра́фія ж., в разн. знач. геогра́фия;

фізі́чная г. — физи́ческая геогра́фия;

г. земляро́бства — геогра́фия земледе́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геагра́фія, ‑і, ж.

1. Комплекс навук, якія апісваюць прыродныя ўмовы, размяшчэнне вытворчасці, умовы і асаблівасці яе развіцця ў розных краінах і раёнах. Фізічная геаграфія. Эканамічная геаграфія.

2. Апісанне пашыранасці чаго‑н. на зямной паверхні або ў якой‑н. мясцовасці. Геаграфія земляробства. Геаграфія харчовай прамысловасці.

[Ад грэч. gē — зямля і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Геагра́фія ’геаграфія’ (БРС). Рус. геогра́фия, укр. геогра́фія. Запазычанне, відаць, праз польск. geografia з лац. geographia (< грэч.) Фасмер, 1, 402; Шанскі, 1, Г, 53.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

геогра́фия геагра́фія, -фіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лінгвагеагра́фія, -і, ж.

Лінгвістычная геаграфія — раздзел дыялекталогіі, што вывучае тэрытарыяльнае размяшчэнне дыялектных з’яў, якімі адрозніваюцца дыялекты дадзенай мовы.

|| прым. лінгвагеаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

землеапіса́нне, ‑я, н.

Уст. Тое, што і геаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экономгеогра́фия (экономи́ческая геогра́фия) эканомгеагра́фія, -фіі ж. (эканамі́чная геагра́фія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

землязна́ўства, ‑а, н.

Галіна фізічнай геаграфіі, якая вывучае агульныя фізіка-геаграфічныя заканамернасці Зямлі; агульная фізічная геаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)