гво́здик уменьш. цвічо́к, -чка́ м.; (деревянный) гваздо́к, -дка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цвічо́к, -чка́ м., уменьш. гво́здик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гваздо́к, -дка́ м., уменьш.-ласк. (к гвозд) гво́здик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гваздзі́к ’гваздзіка (БРС), гваздзі́ка ’тс’ (Сцяшк.). Ст.-бел. гвоздикъ ’тс’ (Булыка, Запазыч.). Рус. гвозди́ка, укр. гвозди́ка, гво́здик. Лічыцца запазычаннем з польск. gwoździk (а гэта калька з с.-в.-ням. negelkin). Фасмер, 1, 399; Слаўскі, 1, 330; Брукнер, 166. Шанскі (1, Г, 41–42) хоча тлумачыць рус. назву расліны як самастойнае ўтварэнне на рус. глебе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)