гвалтава́нне, -я, н.

1. гл. гвалтаваць.

2. Тое, што і гвалт (у 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гвалтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гвалтава́нне гвалтава́нні
Р. гвалтава́ння гвалтава́нняў
Д. гвалтава́нню гвалтава́нням
В. гвалтава́нне гвалтава́нні
Т. гвалтава́ннем гвалтава́ннямі
М. гвалтава́нні гвалтава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гвалтава́нне ср.

1. наси́лие; угнете́ние;

2. разг., см. гва́лчанне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвалтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гвалтаваць.

2. Тое, што і гвалт (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., каго-што.

1. Чыніць гвалт (у 1 і 2 знач.).

Г. чыю-н. волю.

2. Сілай прымушаць да палавой сувязі.

|| зак. згвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. гвалтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растлева́ние

1. гвалтава́нне, -ння ср.;

2. разбэ́шчванне, -ння ср.; см. растлева́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наси́лование

1. (насильственное принуждение) гвалто́ўны прыму́с;

2. (изнасилование) гвалтава́нне, -ння ср., гва́лчанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растле́ние ср.

1. (действие) гвалтава́нне, -ння ср.; згва́лчанне, -ння ср.;

2. перен. (действие) разбэ́шчванне, -ння ср.;

3. (состояние) разбэ́шчанасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)