гасцявы́ гл. госць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гасцявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гасцявы́ гасцява́я гасцяво́е гасцявы́я
Р. гасцяво́га гасцяво́й
гасцяво́е		 гасцяво́га гасцявы́х
Д. гасцяво́му гасцяво́й гасцяво́му гасцявы́м
В. гасцявы́ (неадуш.)
гасцяво́га (адуш.)		 гасцяву́ю гасцяво́е гасцявы́я (неадуш.)
гасцявы́х (адуш.)
Т. гасцявы́м гасцяво́й
гасцяво́ю		 гасцявы́м гасцявы́мі
М. гасцявы́м гасцяво́й гасцявы́м гасцявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гасцявы́ гостево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гасцявы́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для госця (у 2 знач.). Гасцявы білет на з’езд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

госць, -я, мн. -і, гасце́й, м.

1. Той, хто наведвае каго-н.

Ехаць у госці.

Г. не дзьміся, еш, што ў місе (прыказка).

2. Асоба, афіцыйна запрошаная прысутнічаць на сходзе, пасяджэнні і пад.

Месцы для гасцей.

|| ж. го́сця, -і, мн. -і, -ей і -яў.

|| прым. гасцявы́, -а́я, -о́е (да 2 знач.).

Г. білет на канферэнцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гостево́й гасцявы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)