гасцява́ць, -цю́ю, -цю́еш, -цю́е; -цю́й; незак.

Тое, што і гасціць.

|| наз. гасцява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гасцява́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гасцю́ю гасцю́ем
2-я ас. гасцю́еш гасцю́еце
3-я ас. гасцю́е гасцю́юць
Прошлы час
м. гасцява́ў гасцява́лі
ж. гасцява́ла
н. гасцява́ла
Загадны лад
2-я ас. гасцю́й гасцю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гасцю́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гасцява́ць несов., разг., см. гасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гасцява́ць, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; незак.

Тое, што і гасціць. Як і заўсёды, летняю парой Я на канікулах гасцюю дома. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гости́ть несов. гасці́ць, гасцява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гостева́ть несов., обл. гасці́ць, гасцява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загасцява́ць ​1, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Тое, што і загасціцца.

загасцява́ць ​2, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Пачаць гасцяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пачмані́ць ’пагуляць’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. žmonėtis ’гасцяваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адгасцява́ць, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Скончыць гасцяваць; пагасцяваць нейкі час. — А госці вашы, цётка Аксіння, яшчэ доўга будуць? — Ды адгасцявалі ўжо. Заўтра паедуць. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Людзя́ць 1 ’гасцяваць’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Балтызм (калька), параўн. літ. žmonė́tis ’тс’ < žmónės ’людзі’.

Людзя́ць 2, людзя́цца ’жыць, апранацца па-людску’ (воран., Сл. ПЗБ). Відавочна, таксама ўтворана паводле літ. žmõginti ’ачалавечваць’, žmonė́tis ’кантактаваць з людзьмі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)