гарэ́лішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гарэ́лішча |
гарэ́лішчы |
| Р. |
гарэ́лішча |
гарэ́лішч
гарэ́лішчаў |
| Д. |
гарэ́лішчу |
гарэ́лішчам |
| В. |
гарэ́лішча |
гарэ́лішчы |
| Т. |
гарэ́лішчам |
гарэ́лішчамі |
| М. |
гарэ́лішчы |
гарэ́лішчах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гарэ́лішча, ‑а, н.
Тое, што і пажарышча. // Выгаралае месца ў лесе. Аматары.. ідуць са сваімі кошыкамі збіраць смаржкі. Гэта першыя грыбы нашых лясоў, якія растуць на пагорках, гарэлішчах. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)