Гарэ́лае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Гарэ́лае
Р. Гарэ́лага
Д. Гарэ́ламу
В. Гарэ́лае
Т. Гарэ́лым
М. Гарэ́лым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарэ́лае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. гарэ́лае
Р. гарэ́лага
Д. гарэ́ламу
В. гарэ́лае
Т. гарэ́лым
М. гарэ́лым

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарэ́лае сущ. гарь ж.; горе́лое;

~лым па́хне — га́рью (горе́лым) па́хнет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смаль, -і, ж. (разм.).

Гар, гарэлае.

Пахне смаллю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гарэ́лы гарэ́лая гарэ́лае гарэ́лыя
Р. гарэ́лага гарэ́лай
гарэ́лае		 гарэ́лага гарэ́лых
Д. гарэ́ламу гарэ́лай гарэ́ламу гарэ́лым
В. гарэ́лы (неадуш.)
гарэ́лага (адуш.)		 гарэ́лую гарэ́лае гарэ́лыя (неадуш.)
гарэ́лых (адуш.)
Т. гарэ́лым гарэ́лай
гарэ́лаю		 гарэ́лым гарэ́лымі
М. гарэ́лым гарэ́лай гарэ́лым гарэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

горе́лое сущ. гарэ́лае, -лага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Абпалены, папсаваны агнём. Гарэлы хлеб. Гарэлае палена. □ Грушу-бэру старанна Ад гарэлай кары Абчышчае стары. Броўка. / у знач. наз. гарэ́лае, ‑ага, н. [Зорын] убачыў вялікае зарыва, адчуў пах гарэлага. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смаль, ‑і, ж.

Разм. Гарэлае, гар. Вецер нёс дым: пахла падгарэлай бульбай і смаллю. Пташнікаў. Ад яе кофты і валасоў пахла смаллю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смоль ‘смала, смаліна’, ‘гарэлае, дым’ (ТСБМ, Ласт., Бяльк., Байк. і Некр.), ‘смольныя дровы’ (Касп.). Параўн. укр. смоль ‘нешта вельмі чорнае’, рус. смоль ‘смала’, славен. smolje ‘ядловец’. З чаргаваннем галосных гл. смала, смаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

курэ́цца, ‑эецца; незак.

Разм. Тое, што і курыцца (у 1–3 знач.). Туман прынёс аднекуль гарэлае: недзе блізка курэўся пасля пастухоў на вогнішчы корч. Пташнікаў. На вуліцах каля хат снег курэўся, як дым. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)