гаро́тніцкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаро́тніцкі гаро́тніцкая гаро́тніцкае гаро́тніцкія
Р. гаро́тніцкага гаро́тніцкай
гаро́тніцкае		 гаро́тніцкага гаро́тніцкіх
Д. гаро́тніцкаму гаро́тніцкай гаро́тніцкаму гаро́тніцкім
В. гаро́тніцкі (неадуш.)
гаро́тніцкага (адуш.)		 гаро́тніцкую гаро́тніцкае гаро́тніцкія (неадуш.)
гаро́тніцкіх (адуш.)
Т. гаро́тніцкім гаро́тніцкай
гаро́тніцкаю		 гаро́тніцкім гаро́тніцкімі
М. гаро́тніцкім гаро́тніцкай гаро́тніцкім гаро́тніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́тніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаро́тніцкі гаро́тніцкая гаро́тніцкае гаро́тніцкія
Р. гаро́тніцкага гаро́тніцкай
гаро́тніцкае		 гаро́тніцкага гаро́тніцкіх
Д. гаро́тніцкаму гаро́тніцкай гаро́тніцкаму гаро́тніцкім
В. гаро́тніцкі (неадуш.)
гаро́тніцкага (адуш.)		 гаро́тніцкую гаро́тніцкае гаро́тніцкія (неадуш.)
гаро́тніцкіх (адуш.)
Т. гаро́тніцкім гаро́тніцкай
гаро́тніцкаю		 гаро́тніцкім гаро́тніцкімі
М. гаро́тніцкім гаро́тніцкай гаро́тніцкім гаро́тніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гаро́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| ж. гаро́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)