гармо́ния в разн. знач. гармо́нія, -ніі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гармо́нія ж., в разн. знач. гармо́ния;
г. — аддзе́л тэо́рыі му́зыкі — гармо́ния — разде́л тео́рии му́зыки;
г. фа́рбаў — гармо́ния кра́сок;
душэ́ўная г. — душе́вная гармо́ния;
г. гу́каў — гармо́ния зву́ков
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сула́днасць ж. согласо́ванность, согла́сность, стро́йность, гармо́ния, гармони́чность; сла́женность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гармо́ня ’гармонік’ (Сцяц.). Параўн. рус. дыял. гармония (СРНГ, 6, 145). Для рус. гармо́нь ’тс’. Шанскі (1, Г, 31) лічыць зыходным дыял. гармо́ния ’гармонік’. Гармо́нь, гармо́ня гэта «скарочаныя» формы да гармо́нія (гл.), запазычанага з польск. harmonia.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гармо́нія ’гармонія’ (БРС). Ст.-бел. гармония ’згода, гармонія’ (Булыка, Запазыч.). Запазычанне (як і рус. гармония) з польск. harmonia ’гармонія’ (пазней і ’музычны інструмент’, з XIX ст.). Гл. Фасмер, 1, 394; Шанскі, 1, Г, 31; Слаўскі, 1, 407. Польск. harmonia < лац. harmonia < грэч. ἁρμονία.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
согла́сие ср.
1. зго́да, -ды ж.;
дать согла́сие на что́-л. даць зго́ду на што-не́будзь;
жить в согла́сии жыць у зго́дзе;
прийти́ к согла́сию прыйсці́ да зго́ды;
в согла́сии у адпаве́днасці (з чым), паво́дле (чаго), зго́дна (з чым);
в согла́сии с пра́вилами у адпаве́днасці з пра́віламі, паво́дле пра́віл, зго́дна з пра́віламі;
2. (соразмерность) зла́джанасць, -ці ж.; (гармония) гармо́нія, -ніі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)