гарла́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гарла́ю |
гарла́ем |
| 2-я ас. |
гарла́еш |
гарла́еце |
| 3-я ас. |
гарла́е |
гарла́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
гарла́ў |
гарла́лі |
| ж. |
гарла́ла |
| н. |
гарла́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
гарла́й |
гарла́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
гарла́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гарла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Крычаць, гарланіць. Усе [суседзі] чулі ад слова да, слова, што гаварыў Гамрэкелі, бо ён знарок гарлаў па ўвесь пасёлак. Самуйлёнак. І чайкі гарлаюць на ўсе галасы на дым парахода, на парус касы. А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарла́ць ’гарланіць’ (Нас.). Рус. дыял. горла́ть, укр. горла́ти ’тс’. Здаецца, усх.-слав. утварэнне ад *gъrdlo ’горла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)