гарла́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і гарлапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарла́н м., см. гарлапа́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарла́н, ‑а, м.

Тое, што і гарлапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарла́н, гарла́ніць (БРС, Шат.). Рус. горла́н, горла́нить. Паводле Шанскага (1, Г, 135), рус. горла́н утворана ад го́рло (у значэнні ’сварлівы чалавек’) суфіксам ‑ан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горла́н прост. гарлапа́н, -на м., гарла́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарлапа́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто гарлапаніць; крыкун, гарлан. Гарлапан Якуб, які мог крычаць.. дзве гадзіны запар, у момант сцішваўся, вытарашчваў чорныя вочкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)