гарко́та гл. гарката.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарко́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гарко́та
Р. гарко́ты
Д. гарко́це
В. гарко́ту
Т. гарко́тай
гарко́таю
М. гарко́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарко́та,

гл. гарката.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарката́, -ы́, ДМ -каце́ і гарко́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

1. Горкі смак, пах.

Г. ў роце.

Есці гаркату.

2. перан. Пачуццё горычы як вынік якіх-н. няўдач.

Г. на сэрцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарката́ и гарко́та ж., прям., перен. го́речь;

г. ў ро́це — го́речь во рту;

на душы́ г. — на душе́ го́речь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарката́, ‑ы, ДМ ‑каце і гарко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.

1. Горкі смак; горкі пах. Адчуваць гаркату ў роце.

2. Пра што‑н. горкае. Хрумсь-хрумсь... — чулася на плоце: дзеці елі рабіну — гаркату. Пташнікаў.

3. перан. Пачуццё горычы, выкліканае бядой, няўдачай, крыўдай. Гарката на душы. □ [Васіль] адчуў, як падступіла да грудзей гаркота. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпака, належыць яму. І ад гэтай развітальнай шпаковай песні, ад гэтага добрага восеньскага дня на Барашкіна новай хваляй абрынула гаркота. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рькость го́ркасць, -ці ж., гарката́, -ты́ ж., гарко́та, -ты ж., го́рыч, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарчэ́ча ’гаркота, горкі смак’ (БРС). Утварэнне суфіксам ‑еча (‑эча) ад го́ркі (< прасл. *gorьkъ). Адносна суфіксацыі Трубачоў (Проспект, 59–61) мяркуе, што ўкр. і бел. суфікс *‑etja звязаны з паўд.-слав. *‑otja (параўн. бел. мале́ча, укр. мале́ча і серб.-харв. malòča).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́речь прям., перен. гарката́, -ты́ ж., гарко́та, -ты ж.; го́рыч, -чы ж., разг. го́ркасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)