гардзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.
Занавеска на ўсё акно.
|| прым. гардзі́нны, -ая, -ае і гардзі́навы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гардзі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гардзі́на |
гардзі́ны |
| Р. |
гардзі́ны |
гардзі́н |
| Д. |
гардзі́не |
гардзі́нам |
| В. |
гардзі́ну |
гардзі́ны |
| Т. |
гардзі́най
гардзі́наю |
гардзі́намі |
| М. |
гардзі́не |
гардзі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гардзі́на, ‑ы, ж.
Цюлевая занавеска на ўсё акно. [Даша] сядзела каля стала, надзявала на шнурок другую гардзіну і любавалася на тую, якая вісела ўжо. Шамякін.
[Ням. Gardine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гардзі́на 1 (БРС). Рус. гарди́на ’тс’, укр. гарди́на. Запазычанне з ням. Gardine ’тс’ (франц. courtine). Гл. Фасмер, 1, 393. Шанскі (1, Г, 29) удакладняе, што ў рус. мове гэта слова (у форме гордина) было ўжо ў Пятроўскую эпоху і вядома, прынамсі, з 1709 г. Можна меркаваць, што бел. слова (як і ўкр.) запазычана непасрэдна з рус. мовы.
Гардзі́на 2 ’карціна, малюнак’ (Бяльк.). Азванчэннем зычных к і ц узнікла з карціна; пры гэтым, магчыма, пэўны ўплыў мела, здаецца, і асацыяцыя са словам тыпу рус. гарди́на (асацыяцыя, так сказаць, «па функцыі» або лепш «па месцу»: тое, што вісіць на сцяне).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гарди́на гардзі́на, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падхіну́цца, ‑нецца; зак.
Тое, што і падхіліцца. Падхінулася гардзіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)