гарбу́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гарбу́ха гарбу́хі
Р. гарбу́хі гарбу́х
Д. гарбу́се гарбу́хам
В. гарбу́ху гарбу́х
Т. гарбу́хай
гарбу́хаю		 гарбу́хамі
М. гарбу́се гарбу́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарбу́ха ж. горбу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.

Тое, што і гарбуння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Гарбаты чалавек.

|| ж. гарбу́ння, -і, мн. -і, -яў і гарбу́ха, -і, ДМ -бу́се, мн. -і, -бу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горбу́нья гарбу́ха, -хі ж., гарба́тая, -тай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)