гарбуно́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарбуно́к гарбункі́
Р. гарбунка́ гарбунко́ў
Д. гарбунку́ гарбунка́м
В. гарбунка́ гарбунко́ў
Т. гарбунко́м гарбунка́мі
М. гарбунку́ гарбунка́х

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарбуно́к, ‑нка, м.

Памянш.-ласк. да гарбун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горбуно́к гарбуно́к, -нка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

конёк

1. уменьш. ко́нік, -ка м.;

2. (для катания на льду) канёк, -нька́ м.;

3. (на крыше) вільча́к, -ка́ м.;

4. перен. канёк, -нька́ м.;

морско́й конёк зоол. марскі́ ко́нік;

конёк-горбуно́к канёк-гарбуно́к;

◊

сесть на своего́ конька́ се́сці на свайго́ канька́;

э́то его́ конёк гэ́та яго́ канёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)