гарбо́к гл. горб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарбо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарбо́к гарбкі́
Р. гарбка́ гарбко́ў
Д. гарбку́ гарбка́м
В. гарбо́к гарбкі́
Т. гарбко́м гарбка́мі
М. гарбку́ гарбка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарбо́к, -бка́ м., уменьш. го́рбик, горбо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарбо́к, ‑бка, м.

Разм. Памянш. да горб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горб, гарба́, мн. гарбы́, гарбо́ў, м.

1. Ненармальная пукатасць на спіне або на грудзях чалавека.

2. Тлушчавы нарост у некаторых жывёл (напр., у вярблюда).

3. чаго. Узвышэнне на якой-н. паверхні.

Гарбы ўзгоркаў.

◊

Сваім гарбом (разм.) — цяжкай працай.

|| памянш. гарбо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рбик уменьш. го́рбік, -ка м., гарбо́к, -бка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)