Verbum

анлайнавы слоўнік

гарапа́шны, -ая, -ае (разм.).

Бедны, гаротны.

Гарапашная доля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарапа́шны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гарапа́шны	гарапа́шная	гарапа́шнае	гарапа́шныя
Р.	гарапа́шнага	гарапа́шнай гарапа́шнае	гарапа́шнага	гарапа́шных
Д.	гарапа́шнаму	гарапа́шнай	гарапа́шнаму	гарапа́шным
В.	гарапа́шны (неадуш.) гарапа́шнага (адуш.)	гарапа́шную	гарапа́шнае	гарапа́шныя (неадуш.) гарапа́шных (адуш.)
Т.	гарапа́шным	гарапа́шнай гарапа́шнаю	гарапа́шным	гарапа́шнымі
М.	гарапа́шным	гарапа́шнай	гарапа́шным	гарапа́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарапа́шны разг. горемы́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарапа́шны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бедны, гаротны. Гарапашны чалавек. □ Цяжкае гарапашнае жыццё навучыла Дзям’яна любіць і паважаць чалавека працы. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарапа́шны ’гаротны’ (БРС), гарапа́шнік ’гаротнік’ (БРС). Параўн. рус. дыял. горепа́шница ’бедная, няшчасная жанчына’, горепа́шник ’гаротнік’ (СРНГ, 7, 35), укр. горопа́ха ’гаротнік, бядняга’, горопа́шний ’гаротны’. Да *gorʼe ’гора’ і *pachati ’араць’. Параўн. яшчэ ў Даля рус. пашни́к ’той, хто ў бядзе, бядняга’. Рудніцкі (689) укр. горопа́ха адносіць да *gora ’гара’. Семантычна амаль аднолькавае з бел. гарапа́шнік, рус. горепа́шник, укр. горопа́ха (< *горепа́ха) іншае слова для гэтага паняцця: рус. горемы́ка (аб ім гл. Шанскі, 1, Г, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

горемы́чный гаро́тны; разг. гарапа́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)