гарадо́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Гулец у гарадкі.

|| ж. гарадо́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарадо́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гарадо́шнік гарадо́шнікі
Р. гарадо́шніка гарадо́шнікаў
Д. гарадо́шніку гарадо́шнікам
В. гарадо́шніка гарадо́шнікаў
Т. гарадо́шнікам гарадо́шнікамі
М. гарадо́шніку гарадо́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гарадо́шнік м., спорт. городо́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарадо́шнік, ‑а, м.

Ігрок у гарадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

городо́шник спорт. гарадо́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)