га́начак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́начак га́начкі
Р. га́начка га́начкаў
Д. га́начку га́начкам
В. га́начак га́начкі
Т. га́начкам га́начкамі
М. га́начку га́начках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Прыбудова перад уваходам у хату ў выглядзе пляцоўкі з прыступкамі.

|| памянш. га́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. га́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыле́чко ср., уменьш. га́нак, -нка м., га́начак, -чка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць надзейнага. Надзейнасць работы матора. □ [Іван і Віктар] бачылі, як дырэктар выйшаў на ганачак, як замкнуў дзверы, як тузануў за ручку, правяраючы надзейнасць замка. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)