ганако́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ганако́к ганако́кі
Р. ганако́ка ганако́каў
Д. ганако́ку ганако́кам
В. ганако́к ганако́кі
Т. ганако́кам ганако́камі
М. ганако́ку ганако́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ганако́к м., бакт. гоноко́кк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ганако́к, ‑а, м.

Мікроб, які выклікае ганарэю.

[Ад грэч. gonos — семя і kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гоноко́кк бакт. ганако́к, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)