гама́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гама́ш гама́шы
Р. гама́ша гама́шаў
Д. гама́шу гама́шам
В. гама́ш гама́шы
Т. гама́шам гама́шамі
М. гама́шы гама́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гама́ш м. гама́ша ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гама́ш ’гамашы’ (БРС), гама́шы ’чаравікі’ (Шат., Сцяшк. МГ). У значэнні ’чаравікі’ прамое запазычанне з польск. kamasz (адз. л.), kamasze ’чаравікі’, а гэта з франц. мовы gamache (гл. Брукнер, 215). У значэнні ’гамашы’, відавочна, запазычанне з рус. мовы (рус. гамаша; аб гісторыі рус. слова падрабязна Шанскі, 1, Г, 23–24).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кама́ш м., см. гама́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гама́шы (ед. гама́ш м.) гама́ши

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гама́ши гама́шы, -шаў мн.;

гама́ша ж., ед. гама́ш, -ша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гама́шы, ‑аў; адз. гамаш, ‑а, м.

Тое, што і камашы. Зайшоў мужчына, з выгляду вясковы інтэлігент — у шэрым адпрасаваным касцюме, у бліскучых гамашах і белай саламянай кепцы. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)