галі́ніцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ніцца; незак.

Пускаць адросткі, абрастаць галінамі.

Яблынька галініцца.

|| наз. галіне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галі́ніцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. галі́ніцца галі́няцца
Прошлы час
м. галі́ніўся галі́ніліся
ж. галі́нілася
н. галі́нілася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галі́ніцца, ‑ніцца; незак.

Пускаць адросткі, абрастаць галінамі. Сцябло галініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галіне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. галініцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карані́цца, ‑ніцца; незак.

1. Пускаць карані, урастаць каранямі. Дрэва галініцца і караніцца.

2. Мець сваёй асновай, прычынай што‑н.; адбывацца, здарацца ад чаго‑н. Іменна такія бязвольныя чалавечкі, баязліўцы, абывацелі — тая пажыўная глеба, у якой караняцца воўчыя грыбы накшталт Дзерваеда. «ЛіМ». Ці гэта быў вынік звычайнага крызісу, нярэдка характэрнага маладосці пад час выбару шляху, ці прычыны караніліся ў нечым іншым, цяжка сказаць. Ліс.

3. Моцна трымацца, знаходзіцца ў кім‑, чым‑н. Моцна каранілася ў свядомасці людзей думка аб немагчымасці барацьбы з балотамі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)